Ayrilıq intiharmis

Qəribə məkanda,

qərib şəhərdə səninlə

qəfildən üz-üzə ğəldik.

Duydum baxışında

o çaşqınlığı

bürüdü cöhrəni

qar bəyəzlığı,

Elə ki səninlə

göz- ğözə gəldik.

Mənim də elə bil

dünyam dağıldi,

Köksümə acı bir qəhər yiğıldı.

Sinəmdə kükrədi səmum küləyi,

İçimdə şimşəklər tüğyan eylədi,

Bağrıma od salıb al -qan eylədi

Bilmədim qəlbimdə qopardı nəyi...

Söylə nədən məni görməzdən gəldin

 Hicran oxu ilə köksümü deşdin.

Qəfil üz çevirdin ayrı bir yola

Yanında olanla verib qol-qola,

Yanımdan yad kimi adlayıb keçdin,

Könlümü zalımca odlayıb keçdin.

Sən axı eşqimin yaz çicəyiydin,

Pak eşqin ətirli gül ləcəyiydin.

Səninlə duymuşdum sevginin dadın,

Könlümə şam idi eşqinin odu.

Sən demə zənnimdə mən yanılmisam,

Səni taleyimə işıq sanmışam,

Nahaqdan oduna alovlanmısam.

Sən demə, sevgi yox

göz qamaşdiran

yalançı şimşəkmis qəfildən çaxan...

Sən demə, bu sevgi

yandırib yaxan

Günəş yox,

al parıltılı

axan ulduz imiş

sayrışıb söndu,

Yaz ömrüm saralıb xəzana döndü.

Butöv olammadım qaldım yarıcan.

Yarıcan taleylə gedim haracan?! ..

Sən demə, yalançı sevgi donunda,

Sonu gorünməyən ayrılıq varmış...

Sonsuz ayrılıqlarsa

ölüm yox, intiharmış.