İsrail mediasında tez-tez Azərbaycanla bağlı dərc olunan məqalələrdə Bakı ilə Təl-əviv qardaşlığından bəhs edilir. Azərbaycanın digər müsəlman ölkələrindən fərqli olaraq, tolerantlığından, yəhudi icmasına göstərdiyi diqqətdən, cənub qonşusu İranla təbii rəqabətindən dəm vurulan yazılarda biz az qala İsrailin strateji müttəfiqi kimi təqdim olunuruq. 
 
İsraillə həqiqətən də iqtisadi münasibətlərdən tutmuş, hərbi əməkdaşlığa qədər çoxşaxəli əlaqələrimiz var. Azərbaycan neftinin 40%-ni bu ölkə alır, bunun əvəzinə hərbi silah-sursatlarımızın böyük əksəriyyətini onlardan idxal edirik. Beynəlxalq arenalarda da Bakı hər zaman İsrailin yanında yer alır.
 
Bütün bu yaxın əlaqələrimizə baxmayaraq, Azərbaycanın ərazi bütünlüyü gündəmə gələndə İsrail mediasının qəribə bir şəkildə Ermənistanın, Rusiyanın, ən təəccüblüsü isə İranın yanında yer aldığını görürük. Necə ki, hazırda İsrailin ən ünlü KİV də bu 3 dövlətin uydurduğu yalanı tirajlamaqla məşğuldur. 
 
Məlum olduğu kimi, bir müddət əvvəl Rusiyanın hərbi dairələrinə yaxınlığı ilə tanınan Wargonzo layihəsi (layihənin müəllifi Rusiya hərbi komandiri Semyon Peqovdur) İstanbuldakı “mənbələrinə” istinadən saxta bir xəbər uydurmuşdu. Həmin dezinformasiyaya görə, Türkiyə "Sultan Murad diviziyası" qruplaşmasından olan vəhabi muzdluları üç reyslə Bakıya gətirib. İlk reyslə gətirilən 234 yaraqlı Yevlaxda yerləşdirilib. İkinci reyslə gətirilən yaraqlılar 72 nəfərdən ibarət iki hissəyə bölünərək bir qrupu Qəbələyə, digər qrupu isə Gəncəyə göndərilib. Üçüncü reyslə gətirilən daha 44 yaraqlı Naxçıvanda yerləşdirilib.
 
Maraqlıdır ki, ABŞ-dakı yəhudi lobbisinin dünyaca ünlü “Jeresalim-post” bu “məlumat”ı yaymaqla qalmayıb, bir də hələ uzun-uzun şərh edib. Əsli-astarı olmayan bu fake-xəbərin yayınlanmasının və şərh edilməsinin bir səbəbi ola bilər – Azərbaycanın öz ərazilərini işğaldan azad olunması üçün hazırlaşdığı hərbi əməliyyatların qarşısını almaq.
 
 Sionizmin bu mövqeyindən belə çıxır ki, biz onlardan silahı alıb öz anbarlarımızda saxlamaq hüququna malikik. Amma nəbadə ondan istifadə edək. Əks halda bizi də digər müsəlmanların gözünə qatıb adımızı radikal islamçılar qoya bilərlər. Hətta bu sahədə əzəli düşmən olduqları İranla eyni cərgədə dayanmaqdan belə çəkinməyən sionizmin bir ad var – riyakarlıq!
 
Sionizm riyakarlığının məntiqinə görə, biz sadəcə İsrail hərbi sənayesinin çərxini dönməsinə xidmət edən yağdan başqa bir şey deyilik. O çərxin qidalanması üçün davamlı onu neftimizlə yağlamalı, torpaqlarımızın isə erməni işğalında qalmasına səbr etməliyik.
 
Bu məkrli siyasətin içüzünü göstərmək üçün  “Jeresalim-post”-un Azərbaycanın milli maraqlarını heçə sayan  “Türkiyə Ermənistanla mübarizə aparmaq üçün suriyalıları səfərbərliyə almağımı planlaşdırır?” sərlövhəli cızma-qarasını təqdim edirik. Buyurun, oxuyun, kimin kim olduğunu əyani şəkildə görün.


  
 
Türkiyə Ermənistanla mübarizə aparmaq üçün suriyalıları səfərbərliyə almağımı planlaşdırır?
 
 
Son günlər Türkiyə Ermənistana qarşı ritorikasını gücləndirib, ölkəni təhdid edərək, Ermənistanın "odla oynadığını" iddia edir və onların "terrorçuları" işə saldığını iddia edir.
 
 
Suriyalı şərhçilərin, fəalların və digər media qurumlarının xəbərlərə görə, bir neçə yüz suriyalı qaçqın Türkiyə tərəfindən mübahisəli Qarabağ regionunda (?) Ermənistana qarşı mübarizə aparmaq üçün səfərbər olunub. Bu bəyanatlar bu həftə sosial şəbəkələrdə yerləşdirilib və Suriyadakı qaçqınlar, dissidentlər və Suriyanı araşdıran digər şəxslər arasında paylaşılıb.
 
Türkiyə və Yunanıstan KİV-ləri də şayiələrin yayılmasına səbəb olub. Son günlər Türkiyə Ermənistana qarşı ritorikasını gücləndirib, ölkəni təhdid edərək," odla oynayır "və Ermənistanın"terrorçuları" işə saldığını iddia edir. Yeni ritorika, görünür, Ankara üçün yeni böhrana haqq qazandırmaq və Qafqazdakı yeni könflikt ocağında iştirak etmək üçün bir vasitədir.
 
Türkiyə Suriya üsyanını birləşdirmək və onu Türkiyənin xarici siyasətinin alətinə çevirmək üçün uzun illərdir ki, Suriya döyüşçülərinə dəstək verir. Əvvəlcə Türkiyənin dəstəklədiyi "Faylak əş-Şam", daha sonra isə Türkiyənin dəstəklədiyi Azad Suriya Ordusu və ya Suriya Milli Ordusu kimi qruplaşmaların bayrağı altında Türkiyə 2016-cı ildə Cerablus şəhərində döyüşmək üçün minlərlə yoxsul Suriyanı bir araya gətirdi. Daha sonra Türkiyə suriyalı kürdlərə qarşı on minlərlə suriyalını Afrini bölmək və Şimali Suriyanı fəth etmək üçün onlarla döyüşməyə göndərdi.
 
Ankara Suriyanın şimalında kürd, yezid və xristian azlıqları hədəf alan ərəb və türkmən qrupları arasında 2018-ci ildən 2019-cu ilə qədər ekstremizmi təşviq edib. Türkiyənin hakim partiyası Tripolidəki hökumətlə enerji və hərbi bazalara çıxış hüquqların əldə etmək haqqında müqavilə imzalayıb. İndisə hər ay yeni beynəlxalq böhranın yaranmasında rol oynayan Türkiyənin hakim partiyası Ermənistana istiqamətlənə bilər. 
 
Bu il Türkiyə digər böhranlarla da yadda qaldı: fevral və mart aylarında İdlibdə, daha sonra aprel və may aylarında Liviyada döyüşçüləri dəstəklədi, daha sonra iyun və iyul aylarında İraqı bombaladı və avqust və sentyabr aylarında Şərqi Aralıq dənizində Yunanıstana qarşı təhdidə keçdi. Bununla yanaşı, Ankara Ermənistanla son toqquşmalarda Azərbaycanı dəstəkləməyə söz verdi.
 
Suriyadakı mənbələr guya Türkiyə tərəfindən ələ alınmış Suriyalı muzdlularla sentyabrın 23-də Ermənistana göndərilmiş avtobusların foto və videolarını təqdim edib. Bu ittihamlar Ankaranın səfərbər etdiyi suriyalıların Türkiyənin işğal etdiyi Afrin və Tel-Abyadda cinayət törədənlərlə bağlı olduğunu bir daha təsdiqləyir. Bu yaxınlarda BMT Türkiyəni və Türkiyənin dəstəklədiyi qruplaşmaları Şimali Suriyanın işğal olunmuş ərazilərində zorakılıq və talançılıqda ittiham edib. ABŞ-ın baş məruzəçisinin məruzəsi də Türkiyənin dəstəklədiyi qruplaşmaları Liviyada analoji cinayətlərdə ittiham edib. "Onların beyinləri yuyulur və hərbi cinayətlər törədirlər", - deyə Suriyadakı mənbə bildirir. Məlumata görə, orada “Sultan Murad” qruplaşmasına bağlı 200 "muzdlu" avtomobil və avtobusa mindirilir. İnternetdə yerləşdirilən videodakı suriyalı əsgərlərin Ermənistan sərhədinin yaxınlığındakı bazaya göndərildiyi iddia olunur.


 
Xəbərdə bildirilir ki, Dağlıq Qarabağda savaş qatılacaq əsgərlər ayda 500 dollar, zabitlər isə daha çox məvacib alacaqlar. Bu, Türkiyənin Liviyaya qanunsuz olaraq cəlb etdiyi və göndərdiyi minlərlə kimsəsiz suriyalılara maaş ödənilməsinə dair razılaşmaya bənzəyir. “The Guardian” yanvar ayında 2000 suriyalının artıq Liviyada döyüşdüyünü iddia edib. Onlardan bəziləri daha sonra maaşlarının vaxtında ödənilmədiyini iddia edib və tərk etmək üçün bir yol tapmağa çalışıblar.
 
Suriyalıların kürdlərə qarşı mübarizəsi, daha sonra Liviyada mübarizə aparmaq üçün ələ alınmasından sonra indi, ola bilsin ki, Ermənistanla mübarizə aparmaq üçün səfərbər etməklə Türkiyə onları İran və Rusiya ilə işləməkdən yayındırır.
 
Türkiyə rejimi özünü müsəlmanlara müdafiəçi kimi təqdim edir, Yunanıstan, İsrail, Liviya və Suriyaya qarşı "İslam işi" uğrunda mübarizə apardığı təəssüratı yaratmaq üçün dini terminologiyadan faydalanır. Məsələn, iyul ayında Müqəddəs Sophia Katedralinin (Ayasofya – Ovqat.com) məscidə çevrilməsi  bu motivin bir hissəsi idi.
 
Muzdlulardan istifadə etməklə yanaşı, Türkiyənin hərbiləşdirilmiş podratçısı Sedat (Sedat Peker nəzərdə tutulur – Ovqat.com) da məşhurlaşdı. Görünür, bu, Ankaranın Rusiyanın Vaqner kimi qruplarla, yaxud İran SEPAH-nın Qüds qüvvələri ilə gördüyü işləri təkrarlamağın, Ankaranın islam inqilabını ixrac etməyə, öz hərbçiləri ilə deyil, digərləri vasitəsilə hərbi əməliyyatları həyata keçirməyə yönəltməyin bir başqa üsuludur.
 
Ankara 2016-cı ildə dövlət çevrilişi cəhdindən sonra türk hərbçilərini əsarət altında saxlayır. Bu da aylıq böhranların səbəblərindən biridir. Cerablusa, daha sonra İdlib, Afrin və Təl-Abyada hərbi müdaxilə, daha sonra Yunanıstanla sərhəddə yeni gərginlik, həmçinin Liviyada pilotsuz uçuş aparatlarının və xüsusi təyinatlı qüvvələrin yerləşdirilməsi də bunun bir hissəsidir.
 
İyulun sonunda Türkiyənin müdafiə naziri Ermənistanla toqquşmalarda həlak olmuş azərbaycanlı əsgərlərin "intiqamını almaq" andı içib. Bu, Ankaranın Ermənistanla müharibədə iştirakına dair artan ritorikasının bir hissəsidir.
 
Türkiyənin Şimali İraq və İdlib bölgələrini ələ keçirəcəyi haqqında deyilənlər kimi, görünür, bu da Osmanlı iddialarının dirçəlməsi strategiyası ilə bağlıdır. Türkiyə tez-tez yeni böhranlarda iştiraklarını dəstəkləmək üçün tarixi bəyanatlar verir. Məsələn, Liviyada iştirakına haqq qazandırmaq üçün onların "türklər" olduğunu iddia etdi. Beləliklə, bu, çoxsəviyyəli yanaşmadır: tarix, din, hökumətlə bağlı olan muzdlular, ordunu məşğul saxlamaq, ölkə daxilindəki iqtisadi tənəzzüldən diqqəti yayındırmaq üçün böhranların zəruriliyi və suriyalıları Rusiya və İrana satılmaqdan yayındırmaq zərurəti - bütün bunlar eyni siyasi sendviçdə birləşdirilib.


 
Doğrudanmı, bu “siyasi sendviç” müəllifləri artıq Ermənistanda və digər münaqişələrdə iştirak etmək barədə düşünməyə başlayıb? Sentyabrın 22-də Türkiyənin xarici işlər naziri Mövlud Çavuşoğlu Ermənistanı Azərbaycana qarşı "təcavüzünü" dayandırmağa çağırmışdı. O bildirmışdi ki, Ankara Azərbaycanla çiyin-çiyinə dayanır və bu yaxınlarda şəhid düşmüş əsgərlərə "Allahın rəhmətini diləyir".
 
Bu, Ankaranın ritorikasının bir hissəsidir ki, münaqişə dini məsələyə çevrilsin və suriyalıları "ateistlərə" və "kafirlərə"  qarşı "İslam" bayrağı altında kürdlərlə mübarizə aparmasına inandırsın. "Türkiyənin Müdafiə Nazirliyi bəyan edib ki, Ermənistan "odla oynayır" və "Dağlıq Qarabağı qanunsuz işğal edir".
 
Bu, Türkiyənin potensial hərbi müdaxiləsinə əsas yaradır. Ankara, demək olar ki,  Türkiyədəki bütün tənqidi fikirli jurnalistləri həbs edib və kütləvi informasiya vasitələrinə tam nəzarət və onları öz planlarını “teleqraf”lamağa cəlb etməyə çalışır.
 
Sentyabrın 25-də "Daily Sabah" qəzeti yazırdı ki, "Ermənistan terrorçuları YPG/PKK-nı işğal altındakı Azərbaycan ərazilərinə qarşı qiyamçıların hazırlamağa çalışır”. Bu sərlövhə Türkiyəyə öz "təhlükəsizliyi"ni, "PKK" təhdidini və yeni işğal siyasətini bəyan etmək üçün bəhanə yaratmaq üçün lazımdır. Türkiyə bu bəhanədən faydalanaraq, daha əvvəl Şimali İraqa və Suriyaya hücum üçün istifadə edib və hər zaman "terrorçuları neytrallaşdırmaq" üçün orada olduğunu bildirib.
 
Türkiyə Suriyanın işğalına və qeyri-qanuni ilhaqına haqq qazandırmaq üçün uydurduğu hər hansı bir terror hücumuna dair heç bir dəlil təqdim etməyib. Ancaq o, üzv olduğu NATO-nu məcbur etdi ki, öz təhlükəsizliyini müdafiə etmək hüququ vardır. Ermənistanda da "PKK"-nın mövcudluğuna dair heç bir dəlil yoxdur, amma Türkiyə bu bəyanatı öz qiyamçılarını bölgəyə göndərməyə haqq qazandırmaq üçün uydurub.
 
Türkiyənin yeni missiya üçün suriyalılardan istifadə etməyə çalışdığına dair bir çox dəlillər bəzi mənbələrin cümə günü Ermənistana göndərmək üçün hazırlanan "SAS əsgəri"-nin adlarını və təsvirlərini təqdim etməsi ilə ortaya çıxıb. Suriyanı izləyən sosial şəbəkələrin istifadəçiləri də Tvitterdə "Suriya müxalifətinin yaraqlılarının birinci qrupu haqqında təsdiqlənmiş məlumatlar" haqda yazıblar. Onların haraya getdikləri aydın deyil.
 
Bəziləri bu hekayələrin "rus təbliğatı" olduğunu və bu verilişlərin yetərli sübutlara əsaslanmadığını iddia edirlər. Amma digərləri dağlıq ərazidə dalğalanan Suriya üsyançılarının bayrağının fotoşəkilini paylaşdılar. Bu şəkillər döyüşçülərin şərqə, Suriyadan uzaqlaşaraq Qafqaza tərəf istiqamətlənməsinin "sübutu" kimi göstərilir.
 
Türkiyə üçün problemlərdən biri də odur ki, nə qədər çox ölkəni bombalayır, təhdid və işğal edirsə, özünə qarşı bir o qədər çox blok yaradır. O blokları sonsuz təcavüzə, böhranlara və təhdidlərə qarşı durmaq üçün gücləndirir. Məsələn, Aralıq dənizi regionunda Ankaranın təhdidləri Yunanıstan, Kipr, İsrail, Misir, Fransa və Birləşmiş Ərəb Əmirliklərini daha sıx əməkdaşlığa məcbur edib. Afrin işğalı və etnik təmizləmə siyasəti bəzi şəxslərdə Ankaranın Rusiya və İranla bərabər Əsəd rejimini dəstəklədiyini irəli sürməsi ilə düşüncəsinə yol açdı. Ankaranın Qafqazda da iştirak etmək qərarının yeni alyans yaradıb-yaratmayacağı isə hələlik aydın deyil.
 
Tərcümə Ovqat.com-undur