O, da bu təyyib sözləri bir-bir dilində səsləndirir və İmam Hüseynin (ə) adına gəlib çatan zaman qəlbinə qəm və qüssə oturur. Gözündən yaş axmağa başlayır. Həzrət Adəm (ə) Cəbrayildən (ə) bu göz yaşlarının səbəbini soruşur. Cəbrayil (ə) də ona İmam Hüseyn (ə) müsibətini danışır və buyurur: “Ey Adəm! Bu Hüseyn (ə) - sənin övladındır ki, böyük bir müsibətə düçar olacaqdır. Elə bir müsibət ki, qalan müsibətlər onun yanında kiçik qalacaqdır”.
Günahın qarşısını alan əzadarlıq.
Quran ayələrində və hədislərdə oxuyuruq ki, namaz insanı çirkinliklərdən və fəhşadan qoruyar. Belə ki, Allah Təala Həzrət Peyğəmbərə (s) namazla bağlı belə əmr edir: “Bu Kitabdan sənə vəhy olunanı oxu və namaz qıl. Çünki, namaz (insanı) böyük günahlardan, (şəriətdə və əqldə) xoşagəlməz hallardan çəkindirir. Əlbəttə, insanın Allahı yad etməsi və Allahın insanı yad etməsi daha böyükdür. Allah nə etdiyinizi bilir”. (“Ənkəbut” 45). Allah Təala bu ayədə buyurur ki, Qurandan sənə vəhy olunanı oxu, yəni Quranda hər nə istəyirsənsə var: elm, hikmət, nəsihət, Haqqı tanımaq mərifəti. Oxu və sonra da əməl et. Oxu ki, qəlbin bu nur ilə aydınlansın. Allahın ikinci əmri budur ki, namaz qıl. Sonra namazı nə üçün qılmağını açıqlayır və buyurur ki, namaz səni hər cür günahdan qoruyar.
Niyə? Çünki namaz Allahı və məadı insanın yadına salır. Namazda Allahı hər şeydən üstün hesab edirik. Onun bəndəsi olduğumuzu etiraf edirik və Cəza gününü xatırlayırıq. Allaha görə rüku edib, səcdəyə gedirik. Ona görə də insanın batinində elə bir tufan baş verir ki, möhkəm divar kimi günahların qarşısını alır.
İmam Sadiq (ə) buyurur: “Hər kim namazının qəbul olub-olmadığını bilmək istəyirsə, baxsın görsün namaz onu günahdan və çirkinliklərdən saxlayır, yoxsa yox? Namaz onu günahdan hər nə qədər saxlayarsa, deməli o qədər də qəbul olmuşdur”.
Həmin bu məsələ əzadarlığa da aiddir. Əgər əzadarlığımızın qəbul olub-olmadığını bilmək istəyiriksə, baxaq görək bu mərasimlərdə iştirak etmək bizi nə qədər günahdan saxlamışdır. Bu mərasimlər şəxsiyyətimizi dəyişdirə bilir, yoxsa yox?
Bəzən namazımızı qəzaya verir və gecə Həzrət (ə) üçün sinə vururuq. Ancaq unuduruq ki, İmam (ə) üçün namaz - hər şeydən üstün və mühüm idi. İmamın (ə) namaza görə şəhid olmasını unuduruq. İmam (ə) üçün süfrə açır və həddən artıq israf edirik. Ancaq vacib xüms və zəkatımızı vermirik.
Əzadarlıqlar gərək əmələ çevrilsin. Yəni, rəftar və əməllərimizi o Həzrətin (ə) rəftarına uyğun edək və onun kimi yaşayaq. Əgər əzadarlıq bizim üçün ancaq şüar və fəryad olarsa, dünya və axirətimizdə heç bir dəyişiklik edə bilməz.
Quran ayələri İlahi rizanı qazanmağın iki yolunu göstərir: “Bəli, özünün bütün vücudunu Allaha təslim edən kəs, yaxşı əməl sahibi olsa, onun üçün Rəbbinin yanında məqamına uyğun bir mükafat vardır. Onlar üçün (axirətdə heç) bir qorxu yoxdur və onlar qəmgin olmayacaqlar”. (“Bəqərə” 112).
Birinci yol budur ki, insan bütün varlığı ilə Alaha təslim olmalıdır. Belə deyildir ki, meylinə uyğun olanı qəbul edib, olmayanı qəbul etməsin.
İkinci yol budur ki, iman tək şüarla xülasə olmasın. Bu imanın təsiri rəftar və əməldə gözəl şəkildə özünü büruzə versin.
Beləliklə, deyə bilərik ki, ideal əzadarlıq o əzadarlıqdır ki, insan onu əmələ çevirə bilsin. İmamın (ə) həqiqi hədəflərini: namazı, Quranı, Haqqı tanımağı, təqvanı, İlahi əmləri yerinə yetirməyi unutmasın və ondan qafil olmasın. Budur ideal əzadarlıq. (Tebyan)
Paylaş:
