Naxçıvan Müdafiə Komitəsinin sədri kimi, Oqtay bəy erməni işğalçılarına qarşı mübarizə strategiyasında Kərkinin qorunmasına xüsusi əhəmiyyət verirdi və zənnimcə, bunun mühüm səbəbləri vardı. Əvvəla, Oqtay bəy əslən Kərkidən idi. 1960-cu ilin soyuq qış günündə - yanvarın 2-də Naxçıvanın Şahab məhəlləsində dünyaya gələn Oqtay bəy ata yurdu olan Kərkinin əhəmiyyətini hər kəsdən daha yaxşı anlayırdı. Bu mənada Naxçıvan MR-in hər daşı, kəssəyi uğrunda fədakar döyüş əzmini ortaya qoyan komandirin xüsusi öncəlik verdiyi kəndlərimiz arasında Kərkiyə önəmli yer ayırmasının səbəbi təkcə əslən o kənddən olması da deyildi. Kərki həm də Muxtar Respublikanın digər kəndlərindən fərqli özəlliyə sahib idi və elə indi də bu xüsusiyyətini qoruyur. Sözügedən kəndin Naxçıvanın qərb sərhədlərində ən yüksək zirvəmiz olması düşmənə qarşı mübarizəmizdə bizə məkan üstünlüyü qazandırırdı. Bununla yanaşı, Kərki İrəvan - Sisyan – Zəngəzur magistralının tam üzərində yerləşirdi və bu xüsusiyyətilə də hərbi strateji əhəmiyyət daşıyırdı. Naxçıvan Müdafiə Komitəsi bu kəndi qoruya bilsəydi, Ermənistandan Dağlıq Qarabağa logistik dəstək yollarını bağlamış olacaqdı. 
 
Nə yazıq ki, Oqtay bəyin və silahdaşlarının bütün səylərinə baxmayaraq, bu strateji əhəmiyyətli kəndi qoruya bilmədik. Səbəbi, kəndin Sovet imperiyası tərəfindən Ermənistanın içərisində anklav vəziyyətə salınması idi. Bizim könüllü əsgərlərimizin isə əlində ov tüfəngindən başqa təsirli silahları da yox idi. Təpədən qırnağa qədər o dövrün ən müasir silahları ilə təchiz olunan, bu da azmış kimi, rus qoşunları tərəfindən açıq şəkildə dəstəklənən erməni təcavüzkarlarına qarşı mübarizəmiz sonda nəticəsiz qaldı. Kərki sakinləri ən ağır şərtlər altında uzun müddət dirəniş göstərsələr də, sonunda öz yurd-yuvalarını tərk etməyə məcbur oldular. Əminəm ki, bu kənd uğrunda ən çətin mübarizəni verən şəxs də elə Oqtay bəy idi. Tez-tez həmkəndlilərinin yanına gedən, onlara mənəvi güc verən, əlində silahla gecə-gündüz Kərkini qoruyan komandir kəndi tərk edən son azərbaycanlı oldu. 
 
Allahın böyüklüyünə bax ki, Kərkinin işğaldan azad olunması barədə danışıqların başlaması da məhz Oqtay bəyin anadan olmasının 61-ci ildönümünə düşmüşdü. Məlumatlara görə, Azərbaycan DTX-nın rəhbəri general-polkovnik Əli Nağıyev yanvar ayının əvvəllərində erməni həmkarı Armen Abazyanla görüşmüş və tərəflər Kərkinin bir neçə gün ərzində geri qaytarılması barədə razılığa gəlmişdilər. Nə yazıq ki, İrəvan bir neçə gündən sonra boynuna götürdüyü bu öhdəlikdən ictimai narazılıq bəhanəsi ilə imtina etmiş, bir daha etibarsız, ancaq zopa ilə anlayan millət xislətini ortaya qoymuş və dahi fransız yazıçı-səyyahı Aleksandr Dumanın məşhur sözlərini yada salmışdı: “Əgər tatar başı ilə təsdiq edirsə, ona güvənin... Əgər, bir erməni ilə anlaşma bağlayacaqsınızsa, ona bir kağız imzaladın və imzasını inkar etməməsi üçün də yanınızda iki tanıq tutun.”
 
Sözsüz ki, ermənilər bu xislətlərinin cavabını yenə ağır ödəyəcəklər və Azərbaycan ordusu strateji qalamızı zor gücünə də olsa geri qaytaracaqlar. Amma nə yazıq ki, ermənilərin bu etibarsızlığının zərərçəkəni yenə də Oqtay bəy oldu. Anadan olduğu Kərkini sonuncu dəfə görmədən və ya onun işğaldan qurtarıldığını eşitmədən dünyasını dəyişdi. 
 
Rahat yat, əziz qardaş, qarşılarında igidlik və vətənsevərlik nümunəsi qoyub getdiyin Azərbaycan əsgəri mütləq sənin ümidini doğruldacaq və nəinki Kərkini, 200 il ərzində itirdiyimiz bütün torpaqlarımızı geri qaytaracaq.